Successtories.

De afgelopen 4 weken heb ik gezelschap gehad van Anjo en Yvonne. Anjo is een oude vriend, teruggaand tot onze studententijd toen hij als gewetensbezwaarde in de opleidingsgroep van Ella in het Radboudziekenhuis kwam. Toen ik vorig jaar besloten had om mijn lang gekoesterde wens om in Afrika te gaan werken in daden om te zetten heb ik daar uitvoerig met hem over gepraat. Dit leidde ertoe dat hij twee beslissingen nam: hij ging vervroegd met pensioen en hij zou 4 weken naar Zambia komen om voor en met mij te werken. Hij kende Yvonne toen nog niet maar op hun eerste date is meteen geregeld dat als het wat werd tussen hen zij mee zou komen. Zo zijn ze 4 weken geleden bij mij aangekomen.
Voor Anjo was al lang duidelijk wat hij hier zou gaan doen, een goed projectplan schrijven voor de bouw van een hospice in Chipata. Dit is een van de wensen van de bisschop en onderdeel van het strategisch plan van het bisdom. Voor Yvonne kwam via sister Mary Margret, ons hoofd van de Home Based Care, een school in Magazin, een van de arme wijken van Chipata, in beeld. De school heeft meer dan 200 leerlingen en alleen onderwijzers op vrijwillige basis, zij worden niet betaald. Deze community school wordt (nog) niet door de overheid gesubsidieerd en dus is er gebrek aan alles: ruimte, schriften, papier, pennen etc. Daar is Yvonne flink mee aan de slag gegaan. In Nederland hadden ze al een aantal zaken gekocht die zeer bruikbaar waren zoals pennen en stiften. Hier zijn via sponsoring uit Nederland nog een aantal zaken aan toegevoegd. Vooral de aanschaf van plankjes voor alle kinderen om hun schriften op te leggen bij het schrijven is een groot succes. Alle kinderen hebben hun plankje beschilderd en daar kregen de mooiste ook nog prijzen voor: fantastisch! Maar het klapstuk is de deal over het schoolgebouw. De school heeft alleen twee kleine kamertjes als lokaal, ongeveer 4 x 4 meter, waarin afwisselend de klassen van 30 kinderen les krijgen. Naast het schoolgebouw staat een bijna af veel groter gebouw met twee grote ruimtes die prima als lokalen kunnen dienen. Via Anjo’s onderhandelingskunst is er nu een deal gesloten waarbij de school die nieuwe ruimte mag gaan gebruiken voor minder dan de huur die ze nu betalen, ook mede mogelijk gemaakt door de koop van het oude gebouw met grond door de nog op te richten stichting van Anjo en Yvonne. Vanaf september hebben ze dus 3 maal zoveel ruimte en dat was hard nodig. Yvonne en Anjo werden voor al hun inspanningen bedankt met een emotioneel afscheid van de school met zang, dans en toespraken plus een cadeautje.
Gelukkig kon Anjo hier veel van zijn energie in kwijt want als dokter was het schrijven van een goed projectplan alleen toch wat weinig activiteit. Maar uit onze discussies over de omvang van een hospice hier plus de noodzaak om de kosten zo laag mogelijk te houden is een prachtig plan gerold. Het gaat uit van een flexibele bouw waarbij de loopafstanden zo klein mogelijk gehouden worden. Anjo heeft eerst het idee gepresenteerd aan de bisschop en later het totale plan aan de vicar-general en de treasurer. Het was een enorm succes: iedereen is enthousiast over het model en de mogelijkheden. Alle betrokkenen hebben gezegd dat ze er echt voor willen gaan en dat is geweldig.
Vooral voor Yvonne waren deze weken een tijd met veel emoties. Ze is nog nooit in Afrika geweest en dan zijn de indrukken soms overweldigend. Ze zullen terug in Nederland blijven werken voor de school en het hospice via een stichting die ze gaan oprichten. Nu genieten ze van een welverdiende vakantie in South Luangwa National Park. Ik heb ze weggebracht en we hadden het keurig geregeld. Yvonne heeft tot nu toe wilde dieren alleen in Artis gezien. Het laatste stuk naar de lodge gaat door game area en op twee kilometer van de lodge moest ik stoppen omdat een grote familie olifanten met een heel klein baby-olifantje op haar gemak aan het oversteken was. Prachtig!
En heb ik zelf ook wat succesjes te vieren? Naast dat de bisschop bij de presentatie van Anjo benadrukte dat ze echt hun best aan het doen zijn om een opvolger voor mij te vinden hebben we nu eindelijk goed Internet in de compound van het bisdom. Dat heeft mij wel 8 maanden praten en duwen gekost (naast een gedeelte van de financiering vanuit mijn account hier) maar nu is iedereen er erg tevreden over. Ik kan nu op mijn kantoor mijn mail lezen en zelfs vanuit mijn huis skypen! Dat is beter dan op zaterdagochtend buiten voor de gesloten Internetshop op een bankje proberen de voorbijgangers en auto’s te overstemmen. Alles bij elkaar dus zeer succesvolle weken.

Hartelijke groeten,
Leon