Op vakantie in Zambia

Voor een keer heeft Leon mij gevraagd het stokje van hem over te nemen en een stukje op zijn weblog te schrijven. Dat doe ik op mijn laatste avond in Chipata. Morgen vlieg ik terug naar Nederland.
Drie weken zijn omgevlogen. Het was erg fijn om elkaar weer te zien en ik kon merken dat Leon het erg naar zijn zin heeft en dat zijn werk gewaardeerd wordt. Leon heeft van zijn huis een gezellig plekje gemaakt. Toen ik kwam was de regentijd nog niet afgelopen tot ieders verdriet. Want de mais staat te nat op het veld en moet kunnen drogen om geoogst te kunnen worden. Gevolg van de klimaatverandering: de regens beginnen later en gaan langer door. Inmiddels begint het toch aardig op het droge seizoen te lijken.
Er zijn twee ongemakken waar je hier dagelijks mee geconfronteerd wordt: de muggen en het uitvallen van de elektriciteit. Het is even wennen, maar een goede tijdplanning doet wonderen, want ze draaien bijna elke dag om een uur of 7 de knop om tot ongeveer 9 uur.

Het eerste wat ik leerde was de begroeting in de plaatselijke taal. Iedereen vraagt je hier de hele dag hoe het met je gaat, ook de mensen op straat. Het was erg leuk om met iedereen kennis te maken over wie Leon gemaild had. De mensen zijn hier hartelijk en vragen je gewoon wat ze van je weten willen. Zittend op de veranda word je toegeroepen en komen mensen een praatje maken of iets te koop aanbieden of iets vragen, want een witte is rijk. En natuurlijk waren ze erg nieuwsgierig naar de vrouw van Leon. Op een avond waren alle fathers van het bisdom aanwezig vanwege een meerdaagse kursus en ik heb ze bijna allemaal de hand geschud!
Op woensdag ben ik meegegaan naar twee ziekenhuizen: Minga, waar ik werd rondgeleid door een van de zusters (non) en St. Francis, het ziekenhuis dat kontakten heeft met Tergooi in Blaricum. Ik zag daar de oude bedden terug van Gooi-Noord.
Er is een tekort aan veel, vooral in de kleinere klinieken. Zo is er bijv. in Minga wel een tandarts, maar geen stoel. Iemand een idee hoe een in goede staat verkerende tandartsstoel die in Nederland wordt afgedankt in Zambia terecht kan komen?

Omdat Leon ook twee weken vakantie had hebben we twee van de toeristische highlights van Zambia bezocht. Hieronder kun je wat foto’s bekijken. Het was in een woord geweldig. South Luangwa National Park ligt ten westen van Chipata en is te bereiken via een dirtroad . Als je aankomt ben je blij dat je lijf nog uit een stuk bestaat. Maar het is de moeite waard. Elke ochtend om 5 uur op voor de ochtendsafari en elke avond om 8 uur terug van de avondsafari. En elke tocht levert weer nieuwe ervaringen, vogels, planten en allerlei dieren op.
Rond paasdagen waren we in Lower Zambezi National Park. Stel je Leon voor op eerste paasdag hengelend in de Zambezi naar Tijgervis! Of ons kanoend met een gids langs de hippo’s die je vanuit hun machtige positie in het water liggen aan te staren en bedenken of ze ruimte willen maken voor ons. Of ons op een wandelsafari door een terrein waar we de avond ervoor nog vier luipaarden hebben gezien. Maar je kunt vertrouwen op de gidsen want ze kennen het terrein op hun duimpje en weten hoe het gedrag van dieren te interpreteren.

Bij thuiskomst gisteren werden we onaangenaam verrast. Er was ingebroken en alle matrassen waren weg inclusief beddengoed, koffers , wandelschoenen, slaapzakken en nog wat losse spullen. Maar iedereen wist het al, want de dieven waren gepakt en zaten op het politiebureau. Ze hadden de waarheid er letterlijk uitgeslagen (ben blij dat ik dat niet gezien heb) en na een aantal uren gisteren en vandaag op het politiebureau hebben we grotendeels onze spullen terug. Leon heeft daarvoor wel de dieven in zijn pickup nar de rechtbank gereden en het politierapport uitgetikt. In ieder geval kan ik dan nu mijn koffer pakken.

Toch nog een lang stukje geworden en er is nog zoveel meer te vertellen. In ieder geval voel ik me hier thuis en is er veel te genieten. Morgen afscheid nemen en maandag weer aan de slag.

Ella