Vallen en opstaan

De laatste weken zijn niet de makkelijkste geweest van mijn leven en werken hier in Zambia. Om te beginnen het bericht dat een tweede vriendin van ons erg ziek is, moeilijk om dit op zo’n afstand te horen en niet naar haar toe te kunnen.
Wat mijn werk betreft ben ik voor het eerst echt boos geweest hier in Chipata, zei het maar voor een dag. Zoals ik in mijn vorig stukje geschreven heb waren wij uitgekozen om een Food Vouchers programma in het district van Chipata te implementeren. We hadden ook overeenstemming over het budget en waren al begonnen de site coordinators van de Home Based Care groepen in te lichten en te vragen om hun medewerking. Die waren zonder uitzondering erg enthousiast en zouden beginnen met het uitzoeken van geschikte caregivers om mee te helpen de food vouchers uit te delen en alles te controleren. Toen wij helemaal klaar waren om met de eerste trainingen te starten kwam het bericht dat de financiering ingetrokken was omdat WFP naar een ander district in het noorden gaat. Waarschijnlijk een politieke beslissing maar voor ons 6 weken werk voor niks en alle mensen, vooral mijn directe medewerkers, erg teleurgesteld. Ik ben een dag boos geweest en heb het toen maar laten gaan. Een van mijn persoonlijke doelen van mijn werken hier is om wat makkelijker in het leven te leren staan en me minder druk te maken over zaken waar ik toch niets aan kan doen. Dat leer je hier wel.
Verder kregen we het bericht dat wij als enig bisdom uit het programma van CHAZ voor HIV/Aids waren gegooid. Daar begreep ik niets van omdat er tegelijk het bericht kwam dat er wel geld beschikbaar zou zijn voor de gezamenlijke kerken in Chipata. Dat heb ik deze week in Lusaka gelukkig op kunnen lossen, het geld is alleen voor het Catholic Diocese of Chipata. Ik mag nu deze boodschap naar de andere kerken gaan brengen maar wij krijgen wel geld voor hulp aan HIV+ mensen en weeskinderen.
Ik was in Lusaka voor de Annual Meeting van CHAZ (kerkelijke organisatie voor gezondheidszorg). Dit was wel een bijzondere ervaring:
- Elke morgen wordt begonnen met een devotion (preek) van ruim 20 minuten door een van de aanwezige bisschoppen.
- Daarna eerst met zijn allen een paar geestelijke liederen zingen.
- Toen de minister van presidentiële zaken kwam (verving de president die op het laatst afgezegd had) het volkslied zingen, de laatste coupletten toen hij weer wegging.
- Elke keer dat er wat oponthoud was (stemmen tellen en zo) werden de mensen uitgenodigd om naar de microfoon te komen en een lied in te zetten. Dit leidde dan tot allemaal meezingen en meedansen.
In mijn ervaring bij de Orde van Medisch Specialisten en de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen heb ik dit allemaal niet mee mogen maken. Maar de vergadering ging prima, we hebben een nieuwe Board en CHAZ wordt zeer gerespecteerd door de donoren, Global Fund voorop. Bovendien kreeg Kanyanga, een van ”mijn” ziekenhuisjes, de award voor de best presterende instelling van het ART programma (therapie voor HIV+ patiënten)!
Omdat de vergadering verzet was van donderdag/vrijdag naar woensdag/donderdag had ik een lang weekend. Dat heb ik benut om naar Livingstone te gaan, om de Victoria Falls te zien. Ik heb daar gelogeerd bij twee van onze Australische VSO’ers, Kristen en Jacinta, wat heel gezellig was. De Falls waren erg indrukwekkend, een muur van water. Over de geleende regenjas moest ik ook nog een poncho huren om niet kletsnat te worden. Ik heb ook foto’s gezien van de droge tijd, dan is het een soort ravijn met een paar kleine watervalletjes. Je kunt zelfs over de rand lopen en op een plaats zwemmen in een diepe poel die door een richel van een meter gescheiden wordt van de afgrond. Ook spannend, maar de echte Falls zie je natuurlijk aan het eind van het regenseizoen.
De komende weken worden druk met bezoekers, eerst Nederlandse ziekenhuis managers die voor de eerste keer in het kader van een management development program komen. Daarna Anjo en Yvonne die mij komen helpen met wat projecten. Ik hoop hier de volgende keer over te schrijven. Er komt ook nog een special over de bestemming van het geld dat mijn familie en vrienden op mijn afscheidsfeestje gegeven hebben. Dus de volgende episode zal niet zolang op zich laten wachten.
Hartelijke groeten,
Leon