Mijn eerste week in Chipata
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Leon
23 Oktober 2009 | Zambia, Chipata
Eindelijk in Chipata. Father Peter kwam pas tegen 10 uur, vertrok met ons naar het VSO Office waar we alle spullen nog op de pick-up moesten krijgen. Daarna nog naar het Missiehuis waar de Father kleren op moest halen en vervolgens nog diesel tanken terwijl er al twee weken tekort aan brandstof is in Lusaka en de andere grote steden van Zambia. Niet zozeer diesel maar wel benzine wat bij de meeste pompstations gewoon op is. Niemand weet waarom en niemand weet hoe lang het nog gaat duren. We vertrokken dus pas om 12.30 uur.
Vervolgens in ruim 7 uur naar Chipata gereden. Het was een fascinerende maar ook vermoeiende tocht. Als je eenmaal Lusaka uit bent is het eerste gedeelte erg heuvelachtig. Het lijkt een beetje op de Cevennen. Je gaat voortdurend naar beneden tot aan de rivier de Luangwa waar we stopten. Daar was het ongelooflijk warm en voor de toiletstop waren er alleen heel vieze Wc’s. Ze verkochten er gedroogde vis en verder allerlei rieten spullen zoals hoeden en manden. Na vanuit het Luangwadal naar boven te zijn geklommen komt er een paar uur een soort savanne: tamelijk vlak met een enkele heuvel en minder bomen dan in het eerste stuk dat zwaar bebost is. Rond Chipata is het weer heuvelachtig. Opmerkelijk zaken onderweg waren de vele nederzettingen met hutten waarvan de muren van steen, droge modder of hout waren en die alle een rieten puntdak hebben. Verder was de ontvangst van de telefoon verrassend goed, overal bereik ten gevolge van de masten die je boven op de heuvels ziet opduiken. Laatste opvallende punt zijn de vele fietsers die ook langs de grote weg rijden.
De ontvangst was erg warm, direct eten in het Fatherhouse., waar we voorlopig verblijven omdat het huis nog niet klaar is. Apart was wel dat de bisschop gisteren ook thuis was gekomen na een afwezigheid van 4 maanden. Hij is ernstig ziek geweest en is daar voor behandeld in Italië. Iedereen is blij dat hij terug is, hij ziet er ook goed uit dus hopen voor hem dat het goed blijft gaan. Het gevolg was wel dat toen hij zondagmorgen om 6 uur ’s ochtends de eerste mis deed de kerk afgeladen vol was en de mis ook veel langer duurde dan normaal. Alle andere paters gingen het bisdom in om overal missen te houden en te vertellen dat de bisschop weer thuis was. Dat leidde tot veel vreugde hoorden we vanavond aan het eten.
In het Fathershouse wel een paar aparte gewaarwordingen: in mijn kamer hangt een briefje waarop alle missen. Dat briefje is van een assurantiefirma uit Roosendaal. Bovendien zit er op elke kamerdeur een bierviltje geplakt met een wasknijper voor boodschappen. Dat bierviltje is van Coppens Veevoeders. Verder zitten er weer een stuk of 8 studenten van het Windesheim College in Chipata bij het diocees voor verschillende stageprojecten. Twee doen verpleegkunde en gaan zich bemoeien met een hospice -project. Horen jullie vast en zeker nog meer over.
Zondag zijn we na het ontbijt naar de stad gewandeld. Chipata is een klein maar levendig stadje. We zijn naar de Shoprite gewandeld en daarna naar downtown waar een hele mall van Indische winkels is. Het was erg stil want alle winkels waren dicht. We hebben ook naar de mooie moskee gekeken en zijn door de arme wijken teruggelopen. Op zondag ook gezien wat mijn (of even ons) huis wordt. Het huis heeft 3 slaapkamers, een living een keuken en voorraadkamer en douche en wc. Royaal dus maar het is wel vrijwel leeg op 3 bedden, 4 stoelen en een tafeltje na. Daar heb ik ook deze eerste week veel tijd aan besteed, naar de winkels gaan om naar tafels, stoelen en kasten te kijken en overleggen met het Craftscenter wat zij kunnen maken.
Op dinsdag heb ik een eerste overleg gehad met Father Gabriel, de vicar general, over mijn werk. Ze willen dat ik de actieve spin in het web wordt binnen het diocees wat Health Care betreft en ook de link naar alle organisaties buiten het diocees op dit gebied. Klopt dus met de beschrijving. Ik ben wel de enige medewerker van de Health Desk omdat officieel de andere medewerkers van de thuiszorg zijn. Met Father Mathias heb ik vervolgens overlegd over financiële zaken en ook de sleutels van mijn auto gekregen. Na de middag het eerste stukje over slechte dirt road gereden om spullen naar collega Sarah te brengen Daarna ben ik naar de speciale dankmis geweest voor de terugkomst van de bisschop die bedoeld was voor alle medewerkers van het diocees. Een feest van 2 ½ uur zingen en dansen. De mis werd direct uitgezonden op Radio Maria, de zender van het diocees. Bovendien werd hij gefilmd en werden er veel foto’s gemaakt, ook door Fathers die daarvoor van hun plaats op het altaar opstonden. Het was leuk om de Fathers nu in functie te zien en niet als een groep grappen makende jonge mannen, die graag een biertje lusten, naar voetbal, Zambiaanse soaps en de Afrikaanse MTV kijken (zoals ze zich gedragen in het Fathershouse). De bisschop vertelde in zijn preek over zijn ziekte en zijn reis naar Rome. Hij deed dat wel door het maken van grappen waar de hele kerk om lachte en joelde. Daarna was er een feest waar ik samen met Mike naar toe ben geweest, weer veel dansen ook door de bisschop en zijn Anglicaanse collega. De muziek ging pas om drie uur ’s nachts uit. Een heel bijzondere ervaring deze dag.
Woensdag was ook wel bijzonder maar dan meer T.I.A. Voor de eerste keer op het office geweest, ziet er qua ruimte redelijk uit maar erg oude computer zonder internet en geen telefoon. Enige internetaansluiting zit in kantoor Sister Margaret, hoofd thuiszorg, en die werkt niet omdat de telefoonlijn dood is. Ga daar wel wat aan doen natuurlijk. Wel de andere mensen gesproken waarvan even Sister Margaret, lijkt niet echt veel te gebeuren. Ik ga maar rustig alles verkennen inclusief de ziekenhuizen en Health Centers. ’s Middags wel met enig vallen en opstaan alle meubels voor ons huis gekocht en af laten leveren. Later in de week heb ik ook al spullen als pannen en borden en zo gekocht. Omdat de elektriciteit het niet deed konden we niet verhuizen maar het lijkt er nu op dat het zaterdag kan. Ik denk dat het een leuk huis wordt maar jullie krijgen de foto’s van binnen pas te zien als het echt ingericht is.
Op het eind van de week nog mijn eerste echte overleggen gehad. Van Father Gabriel een concept functieomschrijving gehad die ik eerst met Sister Margaret heb besproken. Doen we maandag nog even met zijn drieën voordat die naar de Bishop gaat. Verder begonnen met de planning van mijn bezoeken aan de hospitals en Health Care Centers. Met de boekhouder de eerste gesprekken over budgetten gehad. Daar is veel te doen omdat de ziekenhuizen hem eigenlijk overal buiten houden. Wordt onderwerp van gesprek tijdens mijn bezoeken.
Het is wel weer een heel lang verhaal maar dat komt omdat ik zoveel dingen voor het eerst doe of meemaak. En voor degenen die dit nog niet genoeg vinden: ik upload al mijn foto’s naar http://www.flickr.com/photos/leonimandt/sets/ .
Hartelijke groeten,
Leon
-
23 Oktober 2009 - 12:31
Mark:
Wow..... -
23 Oktober 2009 - 14:03
Will:
Prachtige plaatjes. Herkenbaar omdat het veel op Tanzania lijkt.
Fijn dat je een warme ontvangst hebt gehad.
Will -
23 Oktober 2009 - 19:46
Lieke:
Hoi pap,
Mooi verhaal weer, hoor! Ben benieuwd hoe je huis er van binnen uit ziet!
Dikke kans dat wachten een terugkerend onderdeel van je dag wordt, dus maar iets te lezen mee of lekker genieten van de omgeving van je "wachtplek" :)
Liefs,
Lieke -
24 Oktober 2009 - 21:16
Carina:
Dat is meteen al flink aan de slag. Ben wel benieuwd naar het huis. Fijn dat de eerste week meteen goed is gegaan. 7 uur gereden, dat zal inderdaad erg vermoeiend geweest zijn.
Veel succes met inrichten.
groetjes Carina -
26 Oktober 2009 - 09:39
Elmer:
Hoi Leon,
Wat leuk om je ervaringen te lezen.
groetjes,
Elmer -
27 Oktober 2009 - 11:51
Hanny:
Interessant verhaal met grappige dingen. Je zit er gelijk helemaal in. Ben zeer benieuwd naar je nieuwe onderkomen ik wacht af,
Groet Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley