Weer in Zambia

Lieve lezers van deze weblog,

Hier zit ik dan, bijna aan het eind van mijn tweede verblijf in Zambia. Deze keer zijn we echter in Malawi begonnen, omdat Leon ook vakantie had. Ook nu heeft Leon mij gevraagd als gastschrijver een verslagje te schrijven van mijn verblijf hier, waar ik natuurlijk graag aan voldoe.

We zouden rustig beginnen aan Lake Malawi. Volgers van deze weblog weten wel waarom. Dus na een nacht in Lilongwe vertrokken we naar Salima, een rustige badplaats. Weliswaar was er overdag een “popgroep” uitgenodigd waar Zambianen en Malawianen op af kwamen, maar het eindigde op een beschaafde tijd. Vriendelijke sfeer en weer even wennen aan de begroeting: How are you; I’m fine, thank you; How are you; I’m fine too, thank you.

Na twee nachten door naar Cape Maclear. Een leuke lodge aan het strand midden in een dorp van 15.000 inwoners die vooral van visvangst en toerisme proberen rond te komen. Maar de eigenaar van de lodge had bedacht dat hij een graantje mee kon pikken van een muziekfestival en gaf twee avonden een houseparty tot 5 uur in de morgen. Dat betekende dat het doorging tot de tijd dat de dorpelingen opstaan om aan de dag te beginnen. De chief, die de eerste nacht ging protesteren liet zich omkopen, dus wie doet je wat.
De derde dag zijn we gaan snorkelen bij een eiland met verzorgde lunch. Het is daar of je in een aquarium zwemt! De prachtigste kleuren in helder water zonder wind.
De vijfde dag hebben we 24 uur doorgebracht op een eiland (Mumbo Island) waar we voor het eerst rust en stilte troffen. Ook hier hebben we gesnorkeld, met de kayak langs het eiland gevaren, een ochtendwandeling gemaakt (vertrek 5.15), heerlijk gegeten en prima geslapen. En alles ecologisch zeer verantwoord!

De uitsmijter was een verblijf van drie dagen in een lodge in Liwonde National Park. We troffen een geweldige gids die ook veel van vogels wist en hebben veel nieuwe soorten gezien. Drie keer per dag een safaridrive, een boatsafari of een walking safari. Dat alles beginnend met de wekker op 5 uur en naar bed om 9 uur in een temperatuur van 42 graden.

Na een rit van 7 uur door de bergen, waar het iets koeler was, naar Chipata. Het was heerlijk om hier weer terug te zijn en alle bekenden weer te ontmoeten. Ik voel me thuis. Leon was ook nog vrij dus we hebben heerlijk relaxed de tijd genomen voor (toevallige) ontmoetingen, bezoekjes, boodschappen, een bezoek aan de kleermaker en etentjes. Het was hier wat minder warm, maar terwijl ik dit schrijf valt de eerste regenbui van de regentijd, waar iedereen op zit te wachten.

Overmorgen weer naar huis. Nog vier maanden en dan is Leon er ook weer.En Luuk, extra veel foto's deze keer!

Ella